مانیا اکبری – کایه دو فمینیسم

بدن بیمار همچون اثر هنری

پرونده / بیماری زنان، زنان فمینیست، سرطان پستان، سرطان رحم، سینمای ایران، عباس کیارستمی، فیلم، فیلم اتوبیوگرافیک، فیلم ده، فیلم ده به علاوه چهار، فیلم زندگی شاید، فیلم فمینیستی، فیلم یک ماه برای پدرم، کایه دو فمینیست، مانیا اکبری، مستند، مقاله فمینیستی، نقد

بدن بیمار همچون اثر هنریپرفورمنس رنج و زیبایی در آثار مانیا اکبری نزهت بادی مانیا اکبری تنها فیلم‌ساز زن ایرانی است که بدن بیمارش را به شکل جسورانه‌ای به نمایش می‌گذارد و اجازه می‌دهد همه دنیا زخم‌ها و جراحات تن او را ببینند و از تصویر بدن آسیب‌دیده و ناقص خود احساس ترس و …

بدن بیمار همچون اثر هنری ادامه »

تصویر بدن انضمامی گناه‌کار

پرونده / بیماری زنان، زنان فمینیست، سرطان پستان، سرطان رحم، سینمای ایران، فیلم، فیلم فمینیستی، کایه دو فمینیست، مانیا اکبری، مستند، مقاله فمینیستی، نقد

تصویر بدن انضمامی گناه‌کارمحدودیت‌های پیرامون بدن زنان در سینمای ایران مانیا اکبری با عبارت مشـهور دكارت شروع کنیم؛ من فكر می‌كنم، پس هستم.‌‌ هر چند دكارت برای بدن ارزشی قائل نبود، اما منكر وجود بدن نبود و از طريـق قـوه‌ خيـال و حس، بـر وجـود بـدن اسـتدلال می‌كـرد. كانت هم بدن را خارج از زمـان …

تصویر بدن انضمامی گناه‌کار ادامه »