شارون استون با بازی در فیلم غریزه اصلی به کارگردانی پل ورهوفن به نماد جنسی در دهه ۹۰ بدل شد. فیلم، اثری جنایی-روان‌شناختی است که یک کاراگاه پلیس با بازی مایکل داگلاس در مسیر حل پرونده جنایی پیچیده‌ای به شارون استون به عنوان یک نویسنده آثار جنایی مظنون می‌شود و استون با اغوای داگلاس، رابطه پیچیده‌ای از شک و سوءظن و عشق و شهوت را میان خود و داگلاس شکل می‌دهد. یکی از جنجالی‌ترین صحنه‌های فیلم، جایی است که شارون استون به اداره پلیس برای بازجویی احضار می‌شود و او درحالی‌که در مقابل مایکل داگلاس و افسران دیگر نشسته است، پاهایش را جا‌به‌جا می‌کند و روی هم می‌اندازد و معلوم می‌شود که عامدانه لباس زیر نپوشیده است تا مردان را تحریک کند و به بازی بگیرد. در این فیلم، استون نقش یک فم‌فتال را بازی می‌کند که از شخصیت پیچیده، مرموز و غیرقابل‌نفوذی برخوردار است اما او بیش از آن‌که به عنوان یک بازیگر مورد توجه قرار بگیرد، به‌خاطر صحنه‌های اروتیک فیلم سر زبان‌ها می‌افتد. او پس از سال‌ها از تأثیرات خشونت‌بار این نقش بر زندگی شخصی‌اش می‌گوید. شارون استون، نمونه‌ای از ستارگان زن در هالیوود است که از آن‌ها بامشل‌ها یا نمادهای جنسی برای جذب تماشاگران می‌سازند اما آن‌ها را به‌خاطر صحنه‌های دارای برهنگی و روابط جنسی مورد تحقیر و سرزنش قرار می‌دهند.

 ***

شارون استون می‌گوید پیش‌داوری و تعصبات قضایی در رسیدگی به پرونده طلاقش در سال ۲۰۰۴، پس از اینکه قاضی دادگاه از پسر چهار ساله‌اش پرسیده است که آیا می‌داند مادرش در فیلم‌های سکسی بازی می‌کند؟ باعث شده است که او حضانت پسرش را از دست بدهد. استون در پادکست Table for Two گفته است که نقش او در فیلم جنایی-روان‌شناختی غریزه اصلی، به کارگردانی پل ورهوفن در سال ۱۹۹۲، در تلاش برای گرفتن حضانت پسرش روآن، که با همسرش فیل برونستین او را در سال ۲۰۰۰ به فرزندی قبول کرده بودند، به‌عنوان سلاحی بر علیه او عمل کرده است. استون می‌گوید: «وقتی قاضی از پسر کوچکم پرسید: آیا می‌دانی مادرت در فیلم‌های سکسی بازی می‌کند؟، حضانت فرزندم را از دست دادم. فقط به‌خاطر اینکه در این فیلم‌ بازی کرده‌ام، این سیستم قضایی به من توهین کرد و مرا مادری نالایق در نظر گرفت.»
استون در ادامه به صحنه بدنام بازجویی در فیلم غریزه اصلی، که در آن اندام جنسی‌اش ممکن است تا حدی نشان داده شده باشد، اشاره می‌کند. او می‌گوید: «مردم در حال حاضر در تلویزیون بدون لباس ظاهر می‌شوند و شما شاید فقط یک شانزدهم ثانیه بدن برهنه من را دیده باشید و من به‌خاطر این، حضانت فرزندم را از دست دادم. واقعاً مسخره است!» به استون اجازه داده شد تا پسرش را که اکنون ۲۲ سالش است، ملاقات کند. او گفت که تصمیم قاضی باعث شد تا در اواخر همان سال به دلیل مشکلات قلبی در بیمارستان بستری شود. او می‌گوید: «قلبم به معنای واقعی شکست.»
سابقه طولانی بازیگری استون تا حد زیادی با توجه به برهنگی‌اش در فیلم غریزه اصلی تعریف می‌شود. این بازیگر می‌گوید هنگامی که در مراسم گلدن گلوب سال ۱۹۹۳ نامش را به‌عنوان بازیگر منتخب اعلام کردند، همکارانش خندیده‌اند و او به شدت ناراحت شده است. استون می‌گوید: «وحشتناک بود. خیلی تحقیر شدم. آیا کسی می‌داند که بازی در آن نقش چقدر سخت، آزار‌دهنده و ناخوشایند بوده است؟ سعی کردم فشار این فیلم پیچیده را که تمام مرزها را زیر پا گذاشته بود و همه علیه آن اعتراض می‌کردند، تحمل کنم. به مدت ۹ ماه برای این نقش تست دادم. این نقش را به ۱۳ نفر دیگر هم پیشنهاد داده بودند و حالا شما به من می‌خندید. فقط می‌خواستم خودم را از چشم دیگران پنهان کنم.»
سال گذشته، استون کتاب خاطراتی به نام «زیبایی دو بار زندگی کردن» را منتشر کرد. او در این کتاب توضیح داده است که ورهوفن او را فریب داده تا خود را در این صحنه این گونه نشان دهد و تا زمانی که در اکران این فیلم در کنار مأموران و وکلا حضور داشته، نمی‌دانسته که این صحنه قرار است نشان داده شود. او می‌گوید: «این اولین صحنه‌ای بود که در آن اندام جنسی‌ام را دیدم. قبلاً به من گفته بودند که چیزی از اندام جنسی‌ام دیده نمی‌شود و فقط لباس زیر خود را در بیاورم. زیرا رنگ سفید نور را منعکس می‌کند و این‌طور به نظر می‌رسد که لباس زیر بر تن دارم. حالا مسئله اینجاست. دیگر مهم نبود که بدنم نشان داده شده است. باید تصمیم می‌گرفتم.» استون می‌گوید که به اتاق نمایش رفته و به ورهوفن سیلی زده است. ورهوفن مدت‌ها مدعی بود که استون از این صحنه برهنگی مطلع بوده است.
شارون استون آخرین بازیگری است که به طور علنی از نابرابری جنسیت در پرداخت حقوق -نه تنها در هالیوود، بلکه در تمام مشاغل- انتقاد می‌کند. استون در یک مراسم مُد که برای تجلیل از خواهرش، کِلی، برگزار شده بود، توضیح داد که هنوز به یاد دارد که بیش از ۲۰ سال گذشته، پس از انتشار فیلم غریزه اصلی، فیلم جنایی-شهوانی که او را در سال ۱۹۹۲ به شهرت رساند، چطور بر سر حقوق نابرابر گریه می‌کرده است. او می‌گوید: «پس از فیلم غریزه اصلی هیچ‌کس تمایل نداشت حقوق به من پرداخت کند. به یاد دارم که با مدیرم در آشپزخانه نشسته بودم و فقط گریه می‌کردم و می‌گفتم تا زمانی که حقوق نگیرم، سر کار نمی‌روم. هنوز هم خیلی کمتر از مردان حقوق می‌گیرم.»

منبع: گاردین